پارسا پسر پاییزی من

از اون جایی که غذا خوردنت با هزار تا ادا و اصول هست و به این راحتی ها غذا نمی خوری ،غذاهای جامد رو خیلی تمایل به خوردنشون نداری و نمی خوری و من همیشه نگران بودم که نکنه عادت کنی به همین غذاهای نرم و دیگه غذای جامد نخوری و خیلی ناراحت بودم .... ولی از وقتی دندونای آسیابیت در اومده خییییییییییییلی بهتر شدی و  غذا رو می جوی ،قبلا قاشق غذا که می رفت تو دهنت بلافاصله صدای قورت دادنت میومد و درسته همه چی رو قورت می دادی ولی الان یه کم می جوی ! اولین بار هم جوجه کباب خوردی که دیدم داری میجوی ،قبلا اگه مثلا همین جوجه کباب بو بهت می دادم عق می زدی و بالا میاوردی و نمی تونستی بخورییش ،ولی الان دیگه برنج خودمون رو می تونی بخوری خدا رو شکر ،جوی...

کیش سومین سفری بود که سه نفری رفتیم البته مامان بزرگت ( مامان بابایی ) هم همراهمون بود .که 9 اردیبهشت رفتیم ،خوش گذشت ،تو هم پسر نسبتا خوبی بودی ،هر جا می رفتیم تا نیم ساعت اول تو کالسکه مینشستی ولی بعدش دیگه حوصلت سر می رفت و دلت می خواست بیای بیرون و راه بری و اذیت کنی که حسابی برای خودت تو مرکز خرید ها اذیت کردی ،خودت تنهایی می رفتی تو مغازه ها و با فروشنده ها حرف می زدی بعضی جاها هم که فروشنده حواسش نبود سر تلفن و ماشین حساب و... همه چی می رفتی ...         بقیه ی عکسها رو در ادامه مطلب ببینید...                 &...

دیگه کم کم اولین ها دارن تمام میشن مثل اولین لبخند ،اولین قدم ،اولین سفر ،اولین نوروز ...و جای خودشون رو به دومین ها می دن مثل دومین نوروز ......... امسال هم دومین نوروزی بود که تو در بین ما بودی ،پارسال نوروز 3 ماه و 10 روزت بود ولی امسال برای خودت مردی شدی و  1 سال و 3 ماه و 10 روزت  بود ،امیدوارم 120 تا نوروز رو ببینی و همیشه سلامت باشی ... امسال هم به دید و بازدید های عید گذشت و مسافرت نرفتیم ... کلاً تو ایام عید شدیدا بد غذا شده بودی و هیچی نمیخوردی و به خاطر این مهمونی ها برنامه خواب و خوراکت ریخته بود بهم ... آخر تعطیلات  و روز 13 بدر هم  که مریض شدی که توی مطلب قبلی ( 15 و 16 ماهگی ) کامل گفتم که چی گذ...

ماه 15 و 16 هم تمام شد و پارسایی من 16 ماهه شد اصلا باورم نمی شه .... ببخشید که این دفعه یه کم دیر شد و پست ماه 15 و 16 یکی شد... آخه ماه 15 که تمام شد قبل از عید  بود و همش درگیر کارای عید و خونه تکونی بودم و فرصت نشد که اینجا مطلب بذارم ... تو خونه تکونی عید خیلی کمکم کردی و همش یه تکه پارچه برمیداشتی و گردگیری می کردی همه جا رو ،و یه جارو دستی مخصوص هم داری که تا میبینیش فورا شروع می کنی به جارو کردن و اگه هم ازت بگیرمش گریه می کنی ... ایام عید از بس که بیرون می رفتیم دیگه عادت کردی و همش دلت می خواد بری بیرون و هر کسی میاد خونمون دنبالش گریه می کنی و می گی دَدَر ..هههههههه حرف زدنت هم هنوز به زبون خودت هست و با همون زبون...

ماه ها همچنان به سرعت دارن می گذرند و پسرک من 14 ماهه شد بعد از تب 5 روزه ای که آخر 13 ماهگی داشتی راه رفتن یادت رفته بود ولی کم کم دوباره راه افتادی و تو این 1 ماه راه رفتنت دیگه کاملا پیشرفت کرده و خیلی راحت راه میری ؛کلا از صبح تا شب در حال راه رفتنی حتی غذا خوردنت هم در حین راه رفتن می خوری ؛دیگه اصلا چهار دست و پا نمی ری مگر یه جایی بخوای بری که فاصله ش خیلی نزدیک باشه چهار دست و پا می ری ؛بعضی وقتا دلم واسه چهار دست و پا رفتنت تنگ می شه ... بیشتر وقتا هم دلت می خواد بدوی و اصلا هم احتیاط نمی کنی و خیلی زمین می خوری و همیشه یه جای صورتت باید زخمی یا کبود باشه ...   حرف زدنت هم مثل قبل هست و کلمه جدیدی نمی گی ،ولی به زبو...

این وبلاگ رو وقتی که ٧ ماهه باردار بودم درست کردم و به خاطر همین هم اسمش رو گذاشتم " زمزمه حیاتی تازه .. ."  و الان پسرم ١٣ ماهه هست برا همین عنوانش رو عوض کردم و شد،  " پارسا پسر پاییزی من " ...

    ماه ها خیلی سریع و پشت سر هم میان و میرن و پسر کوچولوی مامان داره روز به روز بزرگتر و دوست داشتنی تر میشه ...  به همین زودی 13 ماه از اولین باری که در آغوش گرفتمت گذشت و حالا تو شدی یه پسر شیطون 13 ماهه که با این کارای بامزه ای که از صبح تا شب می کنی روزی هزار دفعه دلم می خواد قربونت برم ... پسر کوچولوی من حالا دیگه برا خودش مردی شده و رو پاهای خودش راه میره و راه رفتنت خیلی پیشرفت کرده و خیلی راحت راه میری البته اینا همش مربوط به قبل از مریضیت بود ؛ جریان مریضیت از این قراره که 3 روز مونده بود که 13 ماهت تمام بشه تب شدیدی گرفتی و خیلی حالت بد بود ،بی حال و نا آروم شده بودی ،روز دوم بردیمت دکتر که برات آزمایش مخاط...

  پسر کوچولوی من همون که پارسال این  موقع ها خیلی فندقی بود الان 12 ماه و 9 روزه شده و اولین قدمش رو دقیقا روزی که واکسن 1 سالگیش رو زدیم و رفتیم خونه مامان جون برداشت ... دستش رو می زاره رو زمین و اون پوشک خوشگلش میره هوا بعد  با احتیاطِ تمام  بلند می شه و خیلی یواش قدم های کوچیک کوچیکش رو با دست های باز بر میداره و خودش رو به مقصدش که من یا باباییش هستیم میرسونه ... امیدوارم بزرگ هم که شدی مثل این روزات باشی و  اگه افتادی دوبارهُ دوبارهُ دوباره تلاش کنی و نا امید نشی و راهت رو ادامه بدی ... تو رو می سپرم  به خدای مهربون که همیشه و هرجا مراقبته ....   ...

                  جشن تولدت روز جمعه ٢٤ آذر گرفتیم  ،یه جشن کوچیک ٢٤ نفره که فقط خانواده من و بابایی بودن تولدت هم با تم رنگین کمون و کاراکتر پنگوئن بود ... تو که خیلی ذوق زده بودی و می فهمیدی که این مهمونی به خاطر تو هست و همش می خندیدی و ذوق بادکنک هایی که به سقف زده بودیم رو می کردی اینم عکسای تولد ( البته خیلی عکسای خوبی از خودت نتونستم بگیرم چون یه جا بند نبودی و همش در حال حرکت بودی )    بقیه عکس ها در ادامه مطلب... جشن تولدت روز جمعه ٢٤ آذر گرفتیم ،یه جشن کوچیک ٢٤ نفره که فقط خا...